Φοίνικες

Η χώρα των Φοινίκων ήταν μια στενή λωρίδα στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου. Ανατολικά συνόρευε με τα όρη του Λιβάνου, και νοτιοανατολικά με τους λόφους της Γαλιλαίας. Το όνομά της Φοινίκη, είναι απόδοση στα ελληνικά του ονόματος Χαναάν, αλλά δηλώνει το βόρειο παραλιακό τμήμα της χώρας.

Οι Φοίνικες ήταν απόγονοι του Χαμ, και σύμφωνα με τον Ηρόδοτο ήλθαν από τα παράλια της Ερυθράς θάλασσας και εγκαταστάθηκαν στη Φοινίκη γύρω στο 2000 π.Χ.. Το όνομά τους προέρχεται από την ελληνική λέξη "φοινός" που σημαίνει ''κόκκινος σαν αίμα'', και πιθανόν να το πήραν ή από το κοκκινωπό ηλιοκαμένο δέρμα τους ή από την κοκκινωπή βαφή που εξήγαγαν ή ακόμα και από τα φοινικόδεντρα που αφθονούσαν στη Φοινίκη. Η Αγία Γραφή τη Φοινίκη την αποκαλεί γη Χαναάν, και τους κατοίκους της Χαναναίους. Το ίδιο τους ονομάζει και η Καινή Διαθήκη, π.χ. "γυναίκα Χαναναία" (Ματθαίος 15:22) και "γυναίκα Συροφοίνισσα" Μάρκος 7:26). Εμφανίζονται επίσης ως κάτοικοι της Τύρου, ή ακόμη ως Σιδώνιοι (Α' Βασιλέων 5:6, Ιεζεκιήλ 27:8).

Η γλώσσα των Φοινίκων ήταν σημιτική με ιδιωματισμούς. Οι Φοίνικες ήταν αξιόλογος ναυτικός λαός, και γύρω στα 1200 π.Χ. κυριάρχησαν με τα καράβια τους, στο εμπόριο, σε ολόκληρη τη Μεσόγειο. Μάλιστα είχαν εγκαταστήσει αποικίες τους σε παραθαλάσσιες πόλεις (Κύπρο, Κρήτη, Σικελία, Σαρδηνία, κ.α.), για να διευκολύνουν τη μετακίνηση των εμπορευμάτων τους. Οι πόλεις Τύρος (Ησαΐας 23:2,3, Ιεζεκιήλ 27:3,4,33), Σιδώνα, Βύβλος, ’ραδος και Βηρυτός ήταν ξακουστές εμπορικές πόλεις. Ο βασιλιάς Σολομώντας εισήγαγε ξύλα κέδρινα. Για την κατασκευή του Ναού χρησιμοποιούντο ξυλουργοί και χτίστες από τη Φοινίκη (Β' Σαμουήλ 2:11, Α' Βασιλέων 5:9,17,18).

Στην Καινή Διαθήκη η Φοινίκη αναφέρεται στις Πράξεις 11:19, 15:3, 21:2.