Σοφα Ρητα

Καποια απο τα ρητα σπουδαιων ανθρωπων της Αρχαιοτητας.

ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ:
Πας άνθρωπος τοσούτον άξιος, όσον άξια γιγνώσκει ή φρονεί.
ΠΛΑΤΩΝ:
Διάνοια και λόγος ταυτόν... ο μεν εντός της ψυχής προς αυτήν διάλογος άνευ φωνής γιγνόμενος τούτ΄αυτό ημίν επωνομάσθη διάνοια... το δε γ΄απ΄εκείνης ρεύμα διά του στόματος ιόν μετά φθόγγου κέκληται λόγος.
ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ:
Αισχρόν τά οθνεία πολυπραγμονέοντα αγνοείν τά οικήια.

Είναι αισχρό να ασχολείται κανείς με τα ξένα πράγματα και να αγνοεί τα δικά του.
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ
Τοις μεν γαρ Θεοίς άπας ο βίος μακάριος, τοις δ΄ ανθρώποις εφ΄ όσον ομοίωμά τι της τοιαύτης ενεργείας υπάρχει.
ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ:
Θεοί θυσιών ου δέονται.
Τί ουν αν τις πράττων χαρίζοιτο αυτοίς;
Φρόνησιν κτώμενος
ανθρώπους τε τους αξίους
εις δύναμιν ευ ποιών.
Ταύτα φίλα Θεοίς, εκείνα δε αθέων.

Οι Θεοί δεν έχουν ανάγκη από θυσίες.
Τί θα μπορούσε, λοιπόν, να κάνει κάποιος για να κερδίσει την εύνοιά τους;
Να αποκτήσει Φρόνηση και, κατά δύναμιν, να κάνει καλό σε όσους ανθρώπους το αξίζουν.
Αυτά είναι αρεστά στους Θεούς, τα άλλα ταιριάζουν στους αθέους.


ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ:
Ιερόν μεν γαρ αγιώτατον ο κόσμος εστί και θεοπρεπέστατον εις δε τούτον ο άνθρωπος εισάγεται διά της γενέσεως...
Τον βίον μύησιν όντα και τελετήν τελειοτάτην ευθυμίας δεί μεστόν είναι και γήθους.

Ο ίδιος ο κόσμος είναι ο αγιώτατος και θεοπρεπέστατος ναός στον οποίον εισέρχεται ο άνθρωπος με την γέννησή του...
Η ζωή είναι μύηση και τέλεια τελετουργία, γι' αυτό και πρέπει να είναι γεμάτη ψυχική γαλήνη και χαρά.
ΠΡΟΚΛΟΣ:
Πας πονηρός δι΄ άγνοιαν των ως αληθώς αγαθών ταύτην νοσεί την νόσον και άκων εστί τοιούτος. Ουδενί γαρ αιρετόν το οικείον κακόν.