Eλληνική Λύτρωση: Τα Μυστικα της Ελληνικης Αλφαβητου

Το αρχαιοελληνικό αλφάβητο

Για όσους δεν πιστεύουν τα παραδείγματα που ακολουθούνε, παραθέτω έναν πίνακα στον οποίο φαίνονται όλα τα γράμματα του αλφαβήτου της αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας και τις αντίστοιχες αριθμητικές τιμές, έτσι ώστε να τα επαληθεύσουν.


Α	1	Ι	10	Ρ	100
Β	2	Κ	20	Σ	200
Γ	3	Λ	30	Τ	300
Δ	4	Μ	40	Υ	400
Ε	5	Ν	50	Φ	500
ς (στ)	6	Ξ	60	Χ	600
Ζ	7	Ο	70	Ψ	700
Η	8	Π	80	Ω	800
Θ	9		90		900

Σημείωση: Έχει γίνει προσθήκη των τριών γραμμάτων που αφαιρέθηκαν στο πέρασμα των χρόνων, δηλαδή των:

"στίγμα" (ς ή στ) ϛ,
"κόππα" () ϟ,
"σανπί" () ϡ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η πλειοψηφία του κόσμου σήμερα, αγνοεί την ύπαρξή τους, τραγελαφικό όμως είναι το γεγονός ότι όλοι ανεξαιρέτως χρησιμοποιούμε καθημερινά τη συντομογραφία του "στίγμα", δηλαδή "στ" (εκ του στ-ίγμα), για να απεικονίσουμε τον αριθμό έξι (6) με το Ελληνικό αλφάβητο.

Το στίγμα (ϛ) παλαιότερα το χρησιμοποιούσαν στη θέση του ζεύγους "στ", για παράδειγμα ϛατός (στρατός), ϛυλός (στυλός) κλπ.

Το κόππα (ϟ) παλαιότερα το χρησιμοποιούσαν μερικές φορές στη θέση του "κ", και ισοδυναμούσε ηχητικά με το ζεύγος "κχ" (το λατινικό Q αποτελεί μετεξέλιξή του), για παράδειγμα στα αρχαία ελληνικά κείμενα βρίσκουμε τις λέξεις ϟΑϟΟΣ (=κακός, προφέρεται: "κχακχός"), ϟΟΡΗ (=κόρη, προφέρεται: "κχόρη", ϟΟΡΙΝΘΟΣ (=Κόρινθος, προφέρεται: "κχόρινθος"). Η λέξη "ΚΑΛΟΣ" γραφότανε με "Κ" και όχι με "ϟ" και έτσι προφέρεται ακριβώς όπως σήμερα (καλός). Προσέξτε τη διαφορά στην προφορά του "Κ" και του "ϟ" στις λέξεις ϟΑϟΟΣ (κχακχός) και ΚΑΛΟΣ (καλός).

Το σανπί (ϡ) παλαιότερα ισοδυναμούσε με το ζεύγος "σσ", για παράδειγμα το βρίσκουμε στις λέξεις ΤΕϡΕΡΑ (=τέσσερα) ή ΘΑΛΑϡΑ (=θάλασσα). Το σανπί ονομάστηκε έτσι από τη φράσηὩσὰν πῖ (σαν πι) και απεικονίζεται με τη σημερινή μορφή κεκλιμένου Π (ϡ). Το σανπί στην αρχαία του μορφή γραφότανε

(έμοιαζε με το κεφαλαίο γράμμα "Τ"), έτσι σε αρχαία κείμενα (π.χ. Κύρου Ανάβασις) συναντάμε τη λέξη "ΘΑΛΑ

Α" (με τη σημερινή μορφή του σανπί: ΘΑΛΑϡΑ), και λανθασμένα σήμερα οι μελετητές των αρχαίων κειμένων (και οι φιλόλογοι στα σχολεία) το προφέρουν "θάλατα" ενώ το σωστό είναι "θάλασσα" (με βαθύ ήχο στα δύο σίγμα

αποδείξεις για τη Μαθηματική Κατασκευή της Ελληνικής Γλώσσας

Μια από τις μεγαλύτερες ενδείξεις ότι η Ελληνική Γλώσσα έχει μαθηματική δομή είναι η λεξαριθμική εξαγωγή του αριθμού π=3,141592?, του χρυσού αριθμού φ=1618?, καθώς και της βάσεως των φυσικών λογαρίθμων e=2,718?

Η λεξαριθμική εξαγωγή του π είναι η ακόλουθη:

Η λεξαριθμική εξαγωγή του π

Πιο κάτω είναι η λεξαριθμική εξαγωγή του φ είναι η εξής:

Η λεξαριθμική εξαγωγή του φ

Και εδώ είναι η λεξαριθμική εξαγωγή του φ² είναι η εξής:

Η λεξαριθμική εξαγωγή του τετραγώνου του φ

Να και κάποιες αποδείξεις, που μας δείχνουν ότι η αρχαία Ελληνική Γλώσσα, ξέρει αρκετά καλά, πολλά πράγματα για την φυσική, τα οποία μόλις τον τελευταίο αιώνα οι επιστήμονες της ανθρωπότητας παιδεύτηκαν αρκετά με πολλά πειράματα για να τα αποδείξουν.

Η ΥΛΗ ΚΡΟΥΕΙ ΑΝΤΙΥΛΗ = ΦΩΤΟΝΙΟΝ = 1850

Η ΟΡΙΑΚΗ ΤΑΧΥΤΗΣ ΤΗΣ ΥΛΗΣ = ΤΑΧΥΤΗΣ ΦΩΤΟΣ = 3679

Ο ΝΟΜΟΣ ΔΥΝΑΜΕΩΣ = ΜΑΖΑ ΕΠΙ ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΙΣ = 2000

ΑΝΤΙΥΛΗ = ΘΕΜΕΛΙΟΝ + ΑΝΤΙΘΕΜΕΛΙΟΝ = ΚΥΜΑΤΙΚΗ = 799

ΦΩΤΟΝΙΟΝ = ΚΥΜΑΤΟΙΔΟΣ = 1702

Ένας αξιόλογος επιστήμονας, ονόματι Ελευθέριος Αργυρόπουλος, αναλύει το φαινόμενο της Αναλήψεως του Ιησού Χριστού, προτείνοντας ότι το υλικό σώμα του Ιησού μετετράπη σε φωτόνια υψηλής ενεργείας (φωτόνια γάμα). Η λεξαριθμική θεωρία υποστηρίζει τον ισχυρισμό του:

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ = ΕΣΤΙ Γ? ΦΩΤΟΝΙΟΝ = 2368

Η Ελληνική Γλώσσα, αν μελετηθεί με βάση την λεξαριθμική θεωρία, μπορεί να μας δώσει κάποιες προβλέψεις.

Κοιτάξτε πως η Ελληνική Γλλώσσα, πρόβλεψε το ποιος είναι ο Πρόεδρος της κη? (28ης) Ολυμπιάδος:

ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΚΗ ΟΛΥΜΠΙΑΔΟΣ = ΓΙΑΝΝΑ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ = 1562

Ορίστε και κάποιες άλλες προβλέψεις:

Η ΕΜΠΟΡΙΚΗ = ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ = 341 = 1 ευρώ

ΤΟ ΝΕΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΝΟΜΙΣΜΑ ΕΙΝΑΙ = ΕΥΡΩ = 1305

ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΙΡΑΚ = 2002 (Η χρονολογία έναρξης)

Ο ΤΕΩΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ = 2002

Ο ΤΕΩΣ ΕΣΤΙΝ = 1940 (Η χρονολογία γέννησης του τέως βασιλιά της Ελλάδας)

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ = Ο ΛΕΞΑΡΙΘΜΟΣ = 595

Και τέλος, κάποια γενικά παραδείγματα τα οποία έρχονται και αυτά με τη σειρά τους να αποδείξουν το ότι η Ελληνική Γλώσσα έχει μαθηματική κατασκευή.

ΤΟ ΟΝ ΘΕΜΕΛΙΟΝ = ΑΡΧΗ = 709

ΣΦΑΙΡΙΚΟΣ = ΘΕΜΕΛΙΩΔΗΣ = 1111

Ο ΓΑΡ ΛΕΞΑΡΙΘΜΟΣ = Ο ΑΛΗΘΗΣ ΛΟΓΟΣ = 699

ΜΕΣΟΣ ΚΑΙ ΑΚΡΟΣ ΛΟΓΟΣ = ΑΝΘΡΩΠΟΣ = 1310

ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΣΤΙΝ = ΑΛΗΘΗΣ ΛΟΓΟΣ = 629

ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ = ΒΕΒΑΙΟΝ = 140

ΤΙΝΑ = ΑΝΤΙ = 361 (κάθε τι έχει και αντίθετο)Πανάρχαια προσευχή-επίκληση υπάρχει και λειτουργεί μυστικά στο Ελληνικό Αλφάβητο από καταβολής του. Η διαδοχή των γραμμάτων στην πλήρη εκφώνηση τους (Άλφα, Βήτα, Γάμα, κλπ.) δεν είναι καθόλου τυχαία, αλλά πίσω από αυτήν υπολανθάνει μία πλήρης γραμματική, συντακτική και νοηματική συνέχεια, ανωτέρας συλλήψεως. Σύμφωνα με αυτήν την γνωστή μας εκφώνηση, τα Ελληνικά γράμματα (αφού προσθέσουμε και το εξαφανισμένο σήμερα έκτο γράμμα: Στίγμα ή Δίγαμμα «F») ακούγονται και γράφονται ως εξής:

ΑΛΦΑ -ΒΗΤΑ-ΓΑΜΑ -ΔΕΛΤΑ-ΕΨΙΛΟΝ -ΣΤΙΓΜΑ-ΖΗΤΑ -ΗΤΑ-ΘΗΤΑ -ΙΩΤΑ-ΚΑΠΠΑ -ΛΑΜΒΔΑ-ΜΙ -ΝΙ-ΞΙ -ΟΜΙΚΡΟΝ-ΠΙ -ΡΟ-ΣΙΓΜΑ -ΤΑΥ-ΥΨΙΛΟΝ -ΦΙ-ΧΙ -ΨΙ-ΩΜΕΓΑ

Αποκωδικοποιώντας την γνωστή αυτή διάταξη, που έγινε σύμφωνα με τις αρχές της Ερμητικής Επιστήμης και Φιλοσοφίας, έχουμε τα ακόλουθα:

ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ, (Α)ΜΑ ΔΕ (Ε)Λ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ, ΣΤ(Η) ΙΓΜΑ, ΖΗ ΤΑ, Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ ΚΑ ΠΑΛΑΜ, ΔΑ, ΜΗ ΝΥΞ Η, Ο ΜΙΚΡΟΝ, ΠΥΡΟΣ ΙΓΜΑ ΤΑΦΗ (Ε)Ψ ΙΛΩΝ, ΦΥ ΨΥΧΗ Ο ΜΕΓΑ.

Έν συνεχεία, αφού προσθέσουμε τα εννοούμενα συνδετικά και ρήματα που παραλείπονται, έχουμε την ανάδυση μιάς θαυμάσιας κοσμογονικής προσευχής – επίκλησης προς την πηγή του Φωτός και της Ψυχής:

ΑΛ, ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ!
ΑΜΑ ΔΕ ΕΛ ΤΑ ΕΨΙΛΩΝ!
ΣΤΗ ΙΓΜΑ (ΙΝΑ) ΖΗ ΤΑ, Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ, ΙΩΤΑ ΚΑ (ΤΑ) ΠΑΛΛΑΝ ΔΑ.
(ΙΝΑ) ΜΗ ΝΥΞ Η, Ο ΜΙΚΡΟΝ (ΕΣΤΙ).
ΠΥΡΟΣ (ΔΕ) ΙΓΜΑ ΤΑΦΗ ΕΨΙΛΩΝ.
ΦΥ(ΟΙ) ΨΥΧΗ, Ο ΜΕΓΑ (ΕΣΤΙ).

Η επίκληση αυτή είναι καταγεγραμμένη από αιώνες στο υποσυνείδητο των Ελλήνων. Αμέσως πιο κάτω αποκαλύπτουμε τη σημασία των λέξεων της προσευχής αυτής:

Άλ = ο Νοητός Ήλιος.
Φά-ος = το Φώς.
Βή = προστακτική του ρήματος βαίνω ( = βαδίζω, έρχομαι).
Τά = δοτική άρθρου Δωρικού τύπου, τή, είς τήν.
Γά = Γή (Δωρικός τύπος).
Άμα = (επιρρ.) συγχρόνως.
Έλ = ο Ορατός Ήλιος, ο Ερχόμενος.
Έψ = ρήμα έψομαι, εψ-ημένος = ψημένος.
Ιλών = ιλύς (ουσ.) = λάσπη, πηλός.
Στή = προστακτική ρήματος ίστημι.
Ίγμα = καταστάλαγμα, απόσταγμα.
Ζή = προστακτική ρήματος ζώ.
Ή = προστακτική ρήματος ειμί, είμαι.
Θή = προστακτική ρήματος θέτω.
Ιώτα = τα Ιώγα, τα Εγώ (πρβλ. αγγλ. I = Εγώ).
Παλλάν = ρήμα πάλλω (= δονούμαι, περιστρέφομαι), επίθετο, παλλάς = πάλλουσα, περιστρεφόμενη (πρβλ. Παλλάς Αθηνά).
Δά = άλλος τύπος της Γά, Γής (πρβλ. Δα-μήτηρ > Δημήτηρ > Δήμητρα = Μητέρα Γή).
Νύξ = (ουσ.) νύκτα.
Ό = (αναφ.) το οποίο, που.
Φύ(οι) = ευκτική ρήματος φύω (φυτρώνω, αναπτύσσομαι).

Απόδοση:

Άλ (Νοητέ Ήλιε), εσύ που είσαι το Φώς, έλα στη Γή!
Και εσύ Έλ (Ορατέ Ήλιε), ρίξε τις ακτίνες σου στην λάσπη που ψήνεται (που βρίσκεται σε κατάσταση αναβρασμού)!
Άς γίνει ένα καταστάλαγμα (μία ξηρά) για να μπορέσουν τα Εγώ (εμείς, τα πλάσματα της Γής) να ζήσουν, να υπάρξουν και να σταθούν πάνω στην παλλόμενη Γή.
Για να μήν επικρατήσει η νύκτα, που είναι το μικρόν (η συρρίκνωσή μας).
Και κινδυνεύσει να ταφεί (να σβήσει, να χαθεί) το καταστάλαγμα του πυρός μέσα στην αναβράζουσα λάσπη.
Και άς αναπτυχθεί η Ψυχή, που είναι το μέγιστο (η απεραντοσύνη μας), το σημαντικότερο όλων.

Η εκφώνηση της επίκλησης αυτής, στον αρχαϊκό της τύπο, έχει μια ισχυρή δονητική επίδραση στους αισθανόμενους Ανθρώπους του Φωτός, σε όποιο σημείο αυτού του Πλανήτη κι αν ίστανται, διότι πάνω απ’ όλα είναι μια Μυστηριακή κρούση στον Ιερό Σπόρο της Ψυχής τους…