Αποσπασματικά μόνο σώζονται μερικοί ύμνοι, εικονικές παραστάσεις από τα μυστήρια ή μερικές σποραδικές αναφορές και σχόλια. Χαρακτηριστικό τους είναι η μυστικιστική λατρεία και ο αποκρυφισμός από τα μάτια των αμύητων σ' αυτά.
Σε αρκετούς από τους Ορφικους Υμνους περιλαμβάνεται το στοιχείο της αφήγησης για τους Θεούς, τους προσδίδει ενίοτε έναν επικό χαρακτήρα. Η χρονολόγηση τους αποτελεί χρόνιο σημείο διαφωνιών και τριβής μεταξύ των ειδικών της επιστημονικής κοινότητας. Κάποιοι υποστηρίζουν πως πρόκειται για κείμενα παλαιότερα και από τα Ομηρικά, ενώ άλλοι τα τοποθετούν σε μεταγενέστερα χρόνια θεωρώντας τα έργα της σχολής των Νεοπλατωνικών.
Σύμφωνα με μαρτυρία του Ηροδότου, η περισυλλογή των Ορφικών κειμένων έγινε από ομάδα ειδικών με επικεφαλής τον σοφό Ονομάκριτο, κατ’ εντολή του Πεισιστρατίδη Ιππάρχου τον 6ο π.Χ αιώνα. Κατηγορήθη δε ο Ονομάκριτος από τον Λάσο τον Ερμιονέα, πως κατά τη συλλογή των Ύμνων θέλησε να ενθέσει δικούς του στίχους. Ο Ίππαρχος τότε εξόρισε τον Ονομάκριτο, και αυτό είναι ενδεικτικό του σεβασμού που έτρεφαν οι αρχαίοι για τα Ορφικά κείμενα. (Ηροδ. VII, 6). Στην προσωπικότητα του Ονομάκριτου και τη συμμετοχή του στη συλλογή και καταγραφή των Ορφικών κειμένων έχει αναφερθεί και ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς. Οι μαρτυρίες λοιπόν αυτές επιβεβαιώνουν την ύπαρξη των κειμένων τον 6ο π.Χ αιώνα.
Ενα Πραδειγμα Ορφικου Υμνου ειναι του ΔΙΟΣ ΑΣΤΡΑΠΑΙΟΥ:
Επικαλούμαι τον μεγάλο, ιερόν, περιφανή, βροντώδη,
νεφελώδη, φλόγινο, πυρόδρομο, αερόφεγγο,
αυτόν πού αστράφτει των νεφών το φως με γοργοβρόντητη φωνή,
τρομαχτικό, οξύθυμο, ανίκητο αγνό θεό,
αστραπαίο Δία, παγγενήτορα, μέγιστο βασιλέα,
να φέρνει ευμενής γλυκύ τέλος του βίου.
Κικλήσκω μέγαν, αγνόν, ερισμάραγον, περίφαντον,
αέριον, φλογόεντα, πυρίδρομον, αεροφεγγή,
άστράπτοντα σέλας νεφέων παταγοδρόμωι αυδήι,
φρικώδη, βαρύμηνιν, άνίκητον θεόν άγνόν,
άστραπαίον Δία, παγγενέτην, βασιλήα μέγιστον,
ευμενέοντα φέρειν γλυκερήν βιότοιο τελευτήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου